Iron Maiden

To będzie wpis z cyklu "wielki krok dla Sztywniary, wielkie nic dla ludzkości". Oto dziś nastąpiła historyczna chwila i zostałam żelazną... dziewicą? damą? Hmm, no dobra, metafory na bok: od dziś noszę aparat ortodontyczny!

I teraz przyjmuję zakłady: skoro zebranie się do napisania posta zajmuje mi czasem miesiąc, to ile czasu nosiłam się z zamiarem założenia aparatu? Jakieś pomysły? Otóż dobre kilkanaście lat. Namyślałam się i rozmyślałam. Decydowałam się, a potem wszystko odkładałam, bo wyskakiwały jakieś pilniejsze wydatki albo ważniejsze sprawy, które przyćmiewały moje zębodylematy. Bliscy też raczej mi nie pomagali. Mama na moje marudzenia odpowiadała: "Eee, dziecko, po co ci to? Przynajmniej widać, że masz własne zęby". Dzióbek stał na podobnym stanowisku, twierdząc że "zęby od linijki są tandetne" oraz że "krzywy ząbek dodaje mi charakteru". Mówię Wam, taka bezkrytyczna miłość bywa naprawdę wkurzająca.

Sama w sumie też nie mogłam się zdecydować, czy ta wada bardzo mi przeszkadza, czy może jednak nie ma co histeryzować. W lepsze dni wydawało mi się, że wyglądam niemal tak uroczo jak Keira Knightley albo Kirsten Dunst, w gorsze patrzyłam w lustro i mruczałam: "Noż kurde, Steve Buscemi!". 

W końcu doszłam do wniosku, że skoro tyle o tym myślę, skoro nieustannie analizuję zęby innych, zastanawiając się, na ile moje są krzywsze / prostsze, i nawet kiedy z kimś rozmawiam, automatycznie ustawiam się do niego lewym profilem, bo z tej strony moja szczęka prezentuje się nieco lepiej (!), to nie ma opcji, trza coś z tym zrobić.

Podjęłam decyzję: w tym roku choćby nie wiem co, zakładam aparat. Pozostawało "tylko" znaleźć dobrego ortodontę. To mnie trochę stresowało, bo niby skąd wiedzieć, który jest dobry? Szczęśliwie się złożyło, że temat wypłynął kiedyś w rozmowie z koleżanką, która wspomniała, że parę lat temu też chodziła z "grillem" w buzi. Ponieważ koleżanka ma iście hollywoodzki uśmiech, nie potrzebowałam lepszej rekomendacji. Od razu wzięłam od niej namiary i jeszcze tego samego dnia umówiłam się na konsultację.

Dzisiaj odbył się montaż i voila - oto mój must-have na kolejne 2 lata. Strasznie się cieszę, że w końcu to zrobiłam i od wyjścia z gabinetu nie mogę przestać się szczerzyć. W ramach przygotowania psychicznego naoglądałam się wcześniej tematycznych filmików na YT, naczytałam się specjalistycznych artykułów oraz wyznań innych aparatek i pogodziłam się z myślą o ucisku, bolących zębach, jedzeniu przez rurkę i całym tym pakiecie (wczoraj ze łzami w oczach pożegnałam się z M&M'sami). Póki co jest OK. Przez cały dzień aparat zupełnie nie dawał o sobie znać i dopiero teraz, po 12 godzinach, czuję, że zęby są bardziej wrażliwe. Zobaczymy, co będzie dalej, jednak te wszystkie niewygody zupełnie mnie nie przerażają. Co 5 minut przeglądam się w lusterku i wprost nie mogę się doczekać pierwszych efektów. Co tam buty, co tam torebki, TO zdecydowanie mój zakup wszech czasów!

okulary przeciwsłoneczne - Moschino / TK Maxx

koszula - Medicine