Najzgrabniejsze nogi na osiedlu, czyli nowy stół

Juhu! Po dwóch latach od wprowadzki dorobiliśmy się wreszcie stołu! Czemu tyle to trwało? Ano stół nie był nam aż tak niezbędny do życia. Czasem stołujemy się przy wyspie kuchennej, czasem przy stoliku balkonowym, innym razem przy stoliczku przed telewizorem, a czasem - jak przystało na parę z 15-letnim stażem - Dzióbek je przy swoim biurku, a ja na łóżku. No ale wiadomo było, że prędzej czy później trzeba się będzie koło jakiegoś stołu zakręcić. Zwłaszcza że pracuję teraz z domu, a nie mam swojego biurka. 

Kiedy w końcu rozpoczęliśmy (no dobra, JA rozpoczęłam) poszukiwania, okazało się, że sprawa wcale nie jest taka prosta. Przy naszych 48 metrach kwadratowych żaden duży mebel nie wchodził w grę. Wymyśliłam sobie, że byłoby idealnie, gdyby stół był mały, maksymalnie 80 x 80 cm (bo najczęściej będziemy przy nim jadać we dwójkę), ale jednocześnie rozkładany, na wypadek gdybyśmy chcieli raz na jakiś czas zrobić posiadówkę w większym gronie. Zależało mi też na tym, żeby po rozłożeniu był stabilny (kojarzycie stoły z opuszczanym blatem, tzn. takimi dodatkowymi bocznymi "skrzydełkami" na zawiasach? zawsze mam wizję, jak ktoś zbyt mocno się o to skrzydełko opiera, ono się składa i talerz z zupą ląduje na podłodze). No i do tego wszystkiego musiał być oczywiście ładny: zgrabny, z możliwie cienkim blatem i smukłymi, zwężanymi nogami (nie cierpię takich grubych, prostych kloców). Jak łatwo się domyślić, znalezienie modelu spełniającego te wszystkie kryteria było praktycznie niemożliwe.

Aż tu pewnego dnia odezwały się do mnie Agata i Magda z wrocławskiej manufaktury Wood & Paper, która produkuje meble inspirowane polskim wzornictwem lat 50. i 60. Dziewczyny napisały, że od jakiegoś czasu planują wprowadzić do oferty rozkładany stół i że chętnie stworzą dla mnie prototyp dopasowany do moich potrzeb (ze specjalną zniżką dla sławnej blogerki). Ponieważ mniej więcej od początku roku z zachwytem podglądałam ich meblowe dokonania na Fejsbuku, nie było mowy, żebym przepuściła taką okazję. Wymieniłyśmy kilka mejli, dziewczyny przedstawiły mi opcje z różnymi systemami rozkładania i w końcu powstał projekt spełniający wszystkie moje zachcianki. Kilka tygodni później zjawiła się u nas Wood&Paperowa delegacja (dziewczyny dostarczają wszystkie zamówienia osobiście, żeby uniknąć uszkodzeń w transporcie kurierskim) i dokonała uroczystego przekazania mebla. 

Stół jest dokładnie taki, jak miał być: prosty, zgrabny, jego lekka konstrukcja nie przytłacza naszego małego wnętrza, a tych smukłych nóg mogłaby mu pozazdrościć sama Anja Rubik. Zarówno nogi, jak i carga (te poprzeczne deski pod blatem) są wykonane z litego drewna dębowego, natomiast blat - ze sklejki pokrytej fornirem dębowym (ma to zapobiegać jego wypaczeniu). Ostatecznie zdecydowaliśmy się na blat 75 x 75 cm, który po rozłożeniu zwiększa się do wymiarów 75 x 150 cm. A jak się to cacko rozkłada? Szybko i płynnie niczym Transformers! Pamiętam każdorazowe zamieszanie przy rozkładaniu stołu w domu rodzinnym. Trzeba było to robić we dwie osoby i nigdy nie obywało się bez dopychania i stukania, bo zawsze coś się zacinało. Tutaj sprawa jest prosta: zdejmujemy górny blat (który trzyma się na 4 kołkach), rozsuwamy stół (razem z nogami), następnie wkładamy blat w powstałą dziurę i voila! Bez problemu jestem to w stanie zrobić sama. Przy rozłożonym stole na upartego zmieści się 8 osób, a na luzaka 6. Bez strachu można się o niego opierać, a ja mogę na nim nawet tańczyć (i kieckę zadzierać), bo prowadnice wytrzymują obciążenie do 60 kg. To co, wpadacie na obiad?

stół rozkładany - Wood & Paper
czarne krzesła - TON / Opa & Company
hokery - 4 Krzesła i Fotele 
taboret ze schodkiem - IKEA
szkło i ceramika - vintage od Rodziców i z targu staroci
maselniczka - Duka
drewniane łyżki do sałatki (ptaki) - prezent od koleżanki
dzbanek na herbatę - Bredemeijer / Bonami.pl
serwetnik ryba - vintage / Patyna.pl
drewniane miseczki - Westwing.pl
obrusy - materiał IKEA + firanka z ciucholandu