2 czerwca 2019

Cóż, że ze Szwecji, czyli Sztywniara w Malmö

[Wpis we współpracy z @malmotown]

Czy wpadłabym na to, żeby pojechać do Malmö, gdyby nie zaproszenie od tamtejszego Urzędu Miasta? Pewnie nie. Od dawna chcieliśmy odwiedzić Skandynawię, ale (dość typowo) celowaliśmy raczej w Sztokholm albo Kopenhagę. Malmö nie pojawiało się na naszej podróżniczej top-liście, i zresztą chyba nie tylko na naszej, bo w Polsce nie można nawet kupić przewodników ani map tego miasta. Malmö występuje co najwyżej jako kilkustronicowy dodatek w opasłych przewodnikach po Kopenhadze (te dwa miasta łączy ze sobą Most Öresund, dzięki któremu w pół godziny można pociągiem lub samochodem wpaść w odwiedziny do sąsiadów).

Mimo że o Malmö nie wiedziałam praktycznie nic, to kiedy przeczytałam mejla z propozycją, odstawiłam taniec radości, niczym Hugh Grant w Love Actually. Bo zawsze uważałam, że najfajniejsze, co mogłoby mnie spotkać w temacie współpracy blogowej, to właśnie podróżowanie. Okazało się, że - wbrew wszystkim kołczingowym hasełkom - wystarczy nic nie robić, a marzenia same się spełniają :D

Umowa była prosta: ja spędzam kilka dni w Malmö na koszt miasta, a w zamian dzielę się wrażeniami na Instagramie i blogu. Czyli dokładnie tak, jak to robię w przypadku każdego mojego prywatnego wyjazdu. Żadnej cenzury, żadnego akceptowania treści przed publikacją (co zresztą byłoby dość trudne, bo piszę po polsku ;), po prostu wolna amerykanka. Dla mnie układ idealny.

No dobra, to JAK BYŁO?


PORZĄDEK MUSI BYĆ

Jeśli miałabym opisać Malmö dwoma słowami, to byłyby to ŁAD i ZIELEŃ. Choć miasto nie może pochwalić się spektakularnymi zabytkowymi budowlami czy innymi znanymi na cały świat atrakcjami, to ma sobie coś, co bardzo mi odpowiada: spokój. Zarówno werbalny (przez minimalny ruch samochodowy - o tym będę pisać niżej), jak i wizualny. Panuje tam niesamowita architektoniczna harmonia. Jest dużo przestrzeni, budynki są ładne, schludne, nieprzesadzone i dobrze się ze sobą komponują. Nie ma konstrukcyjnych potworków szpecących krajobraz. Nie ma wielkich banerów, oczojebnych szyldów, pstrokatych plandek na ogrodzeniach i całego tego syfu, który tak mnie denerwuje u nas. Naprawdę miałam wrażenie, że moje oczy mogą tam swobodnie "oddychać".

Do tego jest naprawdę dużo zieleni. W którą stronę by nie pójść, zawsze trafi się do jakiegoś parku (w całym mieście jest ich aż 15). I pisząc "park" nie mam na myśli trawnika, drzew i paru ławek, ale duże, zadbane tereny z różnorodną roślinnością, kwiatami, stawami, w których taplają się kaczki, i rzeczkami, po których pływają łódki.


ROWEROWY RAJ

Zatrzymaliśmy się w Ohboy hotell, który jest hotelem... rowerowym. Do każdego pokoju przypisany jest składany rower oraz  kołnierz Hövding - szwedzki wynalazek, który zakłada się na szyję i który przy zderzeniu zamienia się w dmuchany kask / poduszkę powietrzną. Kiedy poszliśmy na recepcję po drugi rower (jest możliwość wypożyczenia dodatkowego egzemplarza, a nawet roweru towarowego), akurat inny gość hotelowy testował jakiegoś miętowego dziwoląga z małymi kółeczkami, krótką kierownicą i trójkątną ramą, który wyglądał jak koślawa hulajnoga. Ostatecznie stwierdził, że to nie dla niego i wybrał tradycyjnego hotelowego czarnego składaka. Jak to zobaczyłam, od razu pomyślałam: "O, nie, żeby tylko teraz nie wcisnęli tego miętusa mnie!" No i co? Oczywiście wcisnęli. Pan zachwalał, że to model marki Strida, taki "oryginalny", łatwoskładalny, z gumowym (!), niebrudzącym łańcuchem (bez smaru), jednak jakoś nie byłam przekonana. No ale nie chciałam sprawiać kłopotu (po skandynawsku), więc wzięłam, co dają. Na początku trudno mi było go wyczuć, ale już po kilku przejażdżkach popylałam na nim, aż miło. Może i ma urok Fiata Multipli, ale okazał się lekki i zadziwiająco szybki. 

Przejeździliśmy na rowerach cały nasz pobyt (3 dni) i była to naprawdę czysta przyjemność. No ale w 5. najbardziej przyjaznym rowerzystom mieście na świecie nie mogło być inaczej. Malmö ma ok. 500 km ścieżek rowerowych (dla porównania, Kraków - tylko 100 km, mimo że jest miastem o prawie 4-krotnie większej powierzchni). Aż 1/4 wszystkich podróży po mieście odbywa się na rowerze. Zachwyciła nas tamtejsza kultura jazdy: nie dość, że samochodów na ulicach jest bardzo mało, to jeżdżą bardzo powoli i ZAWSZE ustępują pieszym i rowerzystom! My z przyzwyczajenia zatrzymywaliśmy się przed każdym przejazdem i byliśmy w szoku, kiedy kierowcy ustępowali nam pierwszeństwa. Serio, pierwszy raz czuliśmy się jak pełnoprawni uczestnicy ruchu.

W ogóle niesamowite jest to, jak piesi, rowerzyści i kierowcy pokojowo tam ze sobą koegzystują. Jest wiele łączonych ścieżek pieszo-rowerowych, ale nikt nie jeździ jak wariat, ludzie na siebie uważają, nie ma tłoku, nikt nikomu nie przeszkadza. No i rowerzyści zawsze sygnalizują skręt ręką, co u nas jest raczej wyjątkiem niż regułą. A jeżdżą tam naprawdę WSZYSCY. Ludzie w garniturach dojeżdżający do biur, rodzice na rowerach cargo z drewnianą przyczepką z przodu, w której wożą swoje pociechy (czasem nawet dwójkę plus psa) czy elegancko ubrani dziadkowie (pani w czółenkach i z torebeczką na złotym łańcuszku), być może pedałujący na kolację albo do teatru.

Jeśli wybieracie się do Malmö, niekoniecznie akurat do rowerowego hotelu, polecam obczaić sieć rowerów miejskich Malmö by bike. Za ok. 32 zł macie 24 godziny jeżdżenia (a za ok. 70 zł aż 3 dni). A jeśli wolicie dalsze wyprawy na dwóch kółkach, może nawet kilkudniowe, to w czerwcu otwarta zostanie nowa trasa rowerowa South Coast Trail po regionie Skåne. Aż 260 km!


EKO-MIASTO

Malmö jest światowym prymusem wśród "zielonych miast" (w 2006 roku otrzymało tytuł pierwszego szwedzkiego Miasta Fair Trade) i to widać gołym okiem. Oprócz minimalnego ruchu samochodowego (serio, zastanawiałam się, czy wszyscy gdzieś wyjechali, czy jak?) i wszechobecnych rowerów, o których pisałam wyżej, po ulicach jeżdżą zielone autobusy zasilane biopaliwem z... miejskich odpadków. Do 2020 roku działania wszystkich miejskich instytucji mają być w 100% neutralne dla klimatu, a do 2030 - całe miasto. Dzielnica, w której mieszkaliśmy, Västra Hamnen, już jest w 100% zasilana lokalnie wytwarzaną energią z odnawialnych źródeł. To wszystko efekt wielu lat planowania i wprowadzania systemowych zmian. Miasto nieustannie prowadzi kampanie edukujące mieszkańców (np. w temacie segregowania odpadów), jednak rozumie, że samo uświadamianie nie wystarczy i muszą iść za tym konkretne, ułatwiające życie działania. Dlatego na przykład w Västra Hamnen odległość z dowolnego mieszkania do najbliższego przystanku autobusowego nie przekracza 300 metrów. I to z pewnością przekonuje o wiele bardziej niż same kolorowe plakaty z hasełkami zachęcającymi do rezygnacji z samochodu.


GDZIE WARTO SIĘ WYBRAĆ?

OK, ale co w tym Malmö w ogóle robić oprócz podziwiania ekorozwiązań? W ciągu 3 dni nie poznałam oczywiście miasta na tyle, żeby móc oprowadzać po nim wycieczki, ale kilka miejsc mogę polecić. Przede wszystkim Bibliotekę Miejską Malmö (Stadsbiblioteket). Po pierwsze, sam budynek robi niesamowite wrażenie: wysokie na 17 metrów przeszklone ściany, a za nimi bujna zieloność parku. Po drugie - szok nad szoki - do środka może wejść po prostu KAŻDY. Normalnie, z ulicy, bez żadnej karty! Tak jakby ta biblioteka była rzeczywiście PUBLICZNA, dla wszystkich. Co to za lewackie pomysły, ja się pytam?! Żeby wypożyczyć książkę do domu, trzeba już oczywiście mieć kartę, ale pobuszować między regałami, posiedzieć w fotelu i poczytać (a jest bardzo dużo książek w języku angielskim) czy skorzystać z komputerów można nawet będąc przypadkowym (i wielce zdziwionym) turystą z Polski.

Polecam też spacer po parku rozciągającym się od biblioteki po Zamek Malmöhus. Jeśli chodzi o mieszczące się w zamku Malmö Museer, to jakoś nas nie porwało - być może dlatego, że trafiliśmy akurat na remont i część wystaw była zamknięta. Za to warto wpaść do Moderna Museet, czyli Muzeum Sztuki Współczesnej (już w innej części miasta), które niewielkie, ale wstęp do niego jest darmowy (#CebulaAlert), a do września mają wystawę prac Andy'ego Warhola.

Chyba najbardziej zaskoczyło nas Disgusting Food Museum. Nastawialiśmy się na rozrywkę na poziomie sklepików ze "śmiesznymi rzeczami", a tymczasem było naprawdę ciekawie i edukacyjnie. Można tam oglądać najbardziej obrzydliwe dania z różnych stron świata, poczytać, skąd pochodzą, a nawet zobaczyć (na ekranach umieszczonych obok), jak wygląda proces ich przygotowania (który często jest o wiele bardziej obrzydliwy niż samo danie). Smażone pająki i świerszcze, muchy w oleju, bycze jądra, cały "ołtarz" śmierdzących serów, wino ze zwierzęcych penisów albo młodych myszek, jajko z kaczym płodem... Po obejrzeniu kilku eksponatów przestaliśmy się dziwić, że przy wejściu każdy zwiedzający dostaje torebkę na wymioty. Niektóre smakołyki można powąchać (wystarczy odkręcić słoik z próbką), a najodważniejsi mogą również kilku spróbować. My skosztowaliśmy duriana, który - choć śmierdział straszliwie - smakował słodko, jak karmelizowana cebulka, oraz słonej lukrecji, którą szybko wypluliśmy i naprawdę niewiele brakowało, a wyzerowalibyśmy licznik, który obwieszczał, że ostatni zwiedzający wymiotowali w muzeum 9 dni temu.

W sumie fascynujące jest to, jak obrzydzenie jest uwarunkowane kulturowo. To, co w jednym miejscu jest przysmakiem, w innym budzi wstręt. Ponoć wielu obcokrajowców nie jest w stanie znieść zapachu naszego bigosu (w muzeum była butelka z polskim sokiem z kiszonej kapusty), Polaków z kolei otrzepuje na myśl o zupie z nietoperza czy koktajlu z owczym okiem, ale już galaretę ze świńskich nóżek czy ozorek niektórzy z nas wcinają, aż im się uszy trzęsą. Muzeum naprawdę skłania do zastanowienia się nad tym, co ląduje na naszych talerzach, w jaki - czasem bardzo okrutny - sposób  powstaje (np. foie gras) i... czy nie lepiej jednak przerzucić się na rośliny.

Przechodząc płynnie od smrodów do pachnideł (i to wolnych od okrucieństwa), serdecznie polecam wizytę w Lushu - sklepie z kosmetykami, z których większość sprzedawana jest bez opakowań (to oczywiście nie jest szwedzka marka, ale warto skorzystać z okazji, bo choć mają sklepy w wielu europejskich miastach, to w Polsce nadal nic). Mają mydła, kule do kąpieli, szampony i odżywki w kostce, żele pod prysznic w postaci stałej... słowem wszystko, czego potrzebuje łazienka człowieka z zajawką na zero waste (i pełnym portfelem). Dokładnie naprzeciwko, w Science Fiction Bokhandeln czekają wrażenia z zupełnie innej bajki, a właściwie wielu bajek, bo znajdziecie tam książki, gry i gadżety ze świata science-fiction, fantasy, anime czy kreskówek (większość po angielsku). Dzióbek był zachwycony.

Fajnym miejscem jest też Mitt Möllan - pawilon z butikami lokalnych projektantów i rękodzielników, sklepami z oryginalnymi dodatkami do mieszkania (zakochałam się w zwierzątkowych doniczkach z Pill & Punch) czy ubraniami vintage (Beyond Retro). My chyba trafiliśmy akurat na jakieś targi, bo było też mnóstwo stoisk z ręcznie robioną biżuterią, ceramiką, ubraniami, plakatami, starociami i innymi cudeńkami, w tym stoisko miejscowego sklepu zero waste Gram (który muszę odwiedzić następnym razem).

Jeśli chodzi o jedzenie, to absolutnymi kulinarnymi hiciorami okazały się dla nas dwa miejsca, oba wegańskie i oba z mnóstwem roślin nie tylko na talerzach, ale i we wnętrzach: Sajvva z kuchnią indyjską, koreańską i wietnamską oraz Mineral z prostymi, ale przepysznymi daniami, które śnią mi się teraz po nocach, i klimatem trochę w stylu krakowskiego Kazimierza. Fajnym doświadczeniem, nieco bardziej w stylu high life, była też kolacja w Kitchen & Table na 25. piętrze wieżowca z widokiem na całe miasto. A z cyklu "kilka w jednym" polecam jeszcze Saluhall - wiele różnych knajp i sklepów z lokalnymi smakołykami pod jednym dachem (m.in. słynnymi szwedzkimi bułeczkami cynamonowymi z kultowej piekarni St. Jakobs Stenugnsbageri).

***

W ogóle mam wrażenie, że z wiekiem nasze podejście do wyjazdów ewoluowało. Kiedyś podróż to było dla nas (no dobra, bardziej dla mnie) wyzwanie pt. "jak upchnąć 50 zabytków w 5 dni", a teraz zwiedzamy bardziej na czilaucie i zamiast zaliczać naj-starszy/-wyższy/-sławniejszy budynek czy pomnik, wolimy obserwować życie i na przykład rozkminiać, skąd na ulicach Malmö aż tylu facetów z wózkami (odpowiedź: urlop rodzicielski w Szwecji to aż 480 dni do podziału na oboje rodziców, z czego 90 dni jest nieprzechodnie, więc jeśli jedna osoba nie wykorzysta, to przepada). Ogólnie klimat Malmö bardzo nam przypasował. Cisza, spokój, mało ludzi, sporo zieleni i przestrzeni. Powiedziałabym, że to idealne miasto dla introwertyków i osób nielubiących przeładowania bodźców.

Jeśli miałyście okazję odwiedzić Malmö albo inne szwedzkie miasta, dajcie znać, jak Wasze wrażenia. A jeśli dopiero myślicie o podróży do Szwecji, bardzo polecam bloga Anki, która mieszka w Malmö i której wskazówki (np. żeby nie wymieniać kasy, bo wszędzie można płacić kartą) bardzo ułatwiły nam życie. Dziękuję też za Wasze polecenia na FB - jak zawsze mi się przydały!


Malmö: Moderna Museet
Przepis na światowy pokój na budynku Muzeum Sztuki Współczesnej.
Malmö: Turning Torso, Ohboy hotell
Turning Torso - chyba najbardziej charakterystyczny budynek w Mal. A po prawej nasz rowerowy hotel.Malmö: Ohboy hotell
Do każdego pokoju rower gratis.
Malmö: Ohboy hotell
Mój miętowy dziwoląg z gumowym łańcuchem i bardziej klasyczny czarny składak Dzióbka.
Malmö: Ohboy hotell
Na wyposażeniu pokoju jest również deskorolka...
Malmö: Skate park
...bo po drugiej stronie ulicy jest wielki skate park, po którym szaleją duzi i mali.
Malmö: Ohboy hotell
Pokój urządzony oczywiście w stylu skandynawskim. Biuściasty wazon to chyba lokalny hit, bo spotykaliśmy takie w wielu miejscach.
Malmö: Ohboy hotell
Przy łóżku biografia Zlatana Ibrahimowicia - chyba najsłynniejszego szwedzkiego piłkarza, który urodził się w Malmö i debiutował w tutejszym klubie.
Malmö:
Wodne pojazdy w kolorach szwedzkiej flagi.
Malmö City Library
Wypasiona (i ogólnodostępna!) Biblioteka Miejska z widokiem na park. WOW.
Malmö
Kiedyś do różańca, teraz do tańca, czyli kościół zamieniony na klub nocny.
Malmö Saluhall
Malmö Saluhall - restauracje i sklepy z lokalnymi produktami pod jednym dachem. Malmö: Lush
Odgrażałam się, że wizyty w Lushu nie odpuszczę!
Malmö: Lush
Tyle kolorowych cudeniek bez plastiku!
Malmö: Lush
Wyszłam z szamponami (no ba!) i stałym żelem pod prysznic (nie mydłem!) w kształcie butelki.
Malmö: Moderna Museet
W Moderna Museet była akurat wystawa prac Louise Bourgeois...Malmö: Moderna Museet
...i Andy'ego Warhola.
Malmö: Moderna Museet
Banana nikt tu nie ocenzurował.
Malmö: Mineral
Mineral - wegańska restauracja z przepysznym jedzeniem i klimatem w stylu krakowskiego Kazimierza.
Malmö: Sajvva
I Sajvva - nasz drugi wegański hit. Niebo w gębie!
Malmö: Lilla Torg
Malowniczy Mały Rynek (Lilla Torg).
Malmö: Mitt möllan
Cyce jak donice. Albo jak wazony. Czyli stoisko Betuttad w Mitt Möllan.Malmö: Mitt möllan
Doniczko-zwierzaki w Pill & Punch.
Malmö: Mitt möllan
Amen, siostry.
Malmö: Mitt möllan
Stoisko sklepu zero waste Gram w Mitt Möllan.
Malmö: Mitt möllan
Takie pamiątki przemawiają do mnie o wiele bardziej niż magnesy i breloczki. Malmö: Mitt möllan
Beyond Retro, czyli wintydżowy raj.
Malmö: Mitt möllan
Niestety, nic nie kupiłam, bo nie potrafię buszować w towarzystwie kogoś, kto najchętniej byłby gdzie indziej (w tej roli Dzióbek).
Malmö
No podobało mi się.
Malmö
Tę latarnię mijaliśmy na rowerach kilka razy dziennie.
Malmö city bus
Miejskie autobusy - "100% green power".
Malmö: Hövding airbag bicycle helmet
Rowerzystka w magicznym kołnierzu z poduszką powietrzną...
Malmö: Hövding airbag bicycle helmet
...która przy wypadku zabezpiecza głowę.
Malmö
 Malmö umie w parki. Malmö
Bardzo się polubiliśmy z miętuskiem.
Malmö: Science-fiction bookstore
Polecam tę księgarnię wszystkim fanom science-fiction i fantasy!
Malmö: Science-fiction bookstore
Mnogo mangi.
Malmö: Science-fiction bookstore
 Jest coś dla każdego fandomu. Malmö: Science-fiction bookstore
"Gry o tron" nie oglądałam, ale taką wycieraczkę mogłabym mieć. Malmö: Science-fiction bookstore
Po prawej polski akcent, a po lewej książka, na którą zachorował Dzióbek.
Malmö bikes
Jeden z wielu parkingów rowerowych na mieście. Niektóre nawet nie przypięte!
Malmö
Nie mogę się zdecydować, czy wyglądałam bardziej hipstersko, czy jakbym właśnie obrabowała bank i uciekała przed policją na rowerku buchniętym jakiemuś biednemu dziecku.
Malmö
Szwedzki klasyk, czyli słynny konik z Dalarny.
Malmö
Na górze tego wieżowca zjedliśmy naszą pożegnalną kolację.
Malmö: Kitchen & Table
Jedzenie bardzo spoko, ale widok na Malmö o zachodzie słońca - 15/10. Malmö: Disgusting Food Museum
Odwiedzający Disgusting Food Museum dostają przy wejściu torebkę na wymioty. Tablica z rzygolicznikiem potwierdza: to nie żarty.
Malmö: Disgusting Food Museum
Słynny szwedzki sfermentowany śledź - ponoć jedna z najbardziej śmierdzących potraw na świcie (PS: To prawda, wąchałam).
Malmö: Disgusting Food Museum
Niewinnie wyglądające chińskie wino z... 3 penisów (foki, jelenia i psa). Oraz główny składnik bat-zupy.
Malmö: Disgusting Food Museum
  Był też przysmak made in Poland. A po prawej durian - największy śmierdziuch wśród owoców.
Malmö: Disgusting Food Museum
W muzealnej fotobudce można sobie zrobić obrzydzoną fotę (puszczają smrodek dla bardziej autentycznego efektu).
Malmö: Disgusting Food Museum
Krwawa mongolska Mary - z okiem owcy. Po prawej chińskie wino z młodych myszek.
Malmö: Disgusting Food Museum
Smażona tarantula z Kambodży i gotowane jajo z kaczym płodem z Filipin.
Malmö: Disgusting Food Museum
Kiedy dziwisz się, co robią żelki w takim muzeum, a potem przypominasz sobie, z czego się robi żelatynę.
Malmö: Swedish food
  A skoro o jedzeniu mowa: po lewej piekarnia ze słynnymi szwedzkimi cynamonowymi bułeczkami, a po prawej smakołyki kupione z Waszego polecenia (po powrocie dowiedziałam się, że czekolady Marabou są dostępne w Ikei).

38 komentarzy:

  1. Dzizas Ryfko: na górze tego WIERZOWCA???��

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. "Wybudujemy wieżę, wierzę, wierzę, wierzę..." :D
      Poprawione. Nie mam nic na swoje usprawiedliwienie.

      Ale powiem Ci, że to naprawdę dołujące dla twórcy, kiedy siedzi nad tekstem i zdjęciami tydzień, a potem ktoś komentuje tylko po to, żeby wytknąć błąd językowy. No ale nikt nie obiecywał, że będzie lekko, nie? ;)

      Usuń
    2. Mam Cię za perfekcjonistkę (bo kto inny siedziałby tydzień??;)), więc wytykam :) Tekst i fotki fajowe, chce się jechać, więc twórco uszy do góry! :)

      Usuń
  2. Hej! Zastanawia mnie ten akapit o bibliotekach. W sumie nie wiem jak jest w wiekszośc miast w Polsce, ale tych w ktorych bywam np. w Poznaniu biblioteka jest tak właśnie "ogólnodostępna". Każdy może do niej wejść, czytać, szperać i wypić darmową herbatę. Jeśli chce wypożyczyć książkę to oczywiście trzeba założyć kartę, ale samo przebywanie bez problemu. Przecież to miejsce publiczne. Pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To ciekawe :) Bo wejścia do bibliotek, do których ja chodziłam na studiach, były strzeżone niczym twierdze! Wejście tylko z kartą, po zostawieniu plecaka w schowku, kontrole jak na lotnisku. Może pozmieniało się od tamtego czasu. W sumie dawno w żadnej nie byłam, bo książki teraz głównie kupuję.

      Usuń
    2. Do biblioteki na Rajskiej można wejść bez karty. Może nie ma foteli, żeby się rozsiąść i czytać, ale jest kilka stolików, przy których można np. coś na szybko sprawdzić w książce. Co nie zmienia faktu, że klimatem ta biblioteka nie umywa się do tej w Malmo. Kontrole jak na lotnisku są np. w Jagiellonce. Bardzo tego nie lubię, choć staram się rozumieć. Za to jest tam przyjemna czytelnia. Byłaś, widziałaś? :)

      Usuń
    3. Wydaje mi się, że istnieje różnica pomiędzy biblioteką uczelnianą, a miejską/powiatową. Do mojej uczelnianej również można było wejść tylko i wyłącznie z kartą. Natomiast np. do Biblioteki Raczyńskich w Poznaniu wstęp jest nieograniczony - trzeba tylko zostawić rzeczy w szatni. W środku znajdują się wygodne fotele, oddzielne biurka z lampkami, a w holu można się napić darmowej herbaty! Sam budynek też jest bardzo ciekawy - zachęcam do sprawdzenia. :)

      Usuń
    4. W Sopotece w Sopocie, a także drugiej sopockiej bibliotece publicznej przy ul. Westerplatte, można siedzieć całymi dniami, czytać czasopisma, oglądać, dzieciaki mogą bawić się na dywanie i grać w gry. Bez karty i tak po prostu. Aha, dostęp do komputera też za darmo i bez "wpisu" czy karty czy czegokolwiek...z tego co pamiętam zawsze tak było - chodziłam od kiedy miałam kilka lat i czytałam książki między półkami...P.S. W bibliotekach uniwersyteckich (UG i PG) już tak zdecydowanie nie jest!

      Usuń
    5. U nas też wszystkie biblioteki publiczne są dostępne dla każdego - na tym polega przecież biblioteka. Szkolne czy uczelniane to zupełnie inna bajka.

      Usuń
  3. Mozna, w Opolu też jest fajna przestrzeń otwarta. Faktycznie się pozmieniało;) A co do Malmo, gdzieś mi migało w prasie i magazynach jako bliskie nam miasto, które warto odwiedzić, ale powiem szczerze, jestem pod wrażeniem tego eko kontekstu ktorego opisałaś i kilometrów ścieżek rowerowych! Aż chce się jechać;)!

    OdpowiedzUsuń
  4. Pięknie tam. Uwielbiam twoje wpisy :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Byłam w Malmo w 2012, zimą. Zapamiętałam to miasto jako totalnie opustoszałe, nikt nie jeździł na rowerach, aut mało, autobusów wcale :D czułam się tam dziwnie, ale był w tym miejscu jakiś urok. Dzień spędziłam na zastanawianiu się, czemu wszyscy mają lampki na parapecie i nie mają firanek w oknach.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Haha, my się zastanawialiśmy, czy jest jakieś lokalne święto i wszyscy gdzieś wyjechali? :D Bo na ulicach rzeczywiście nie tylko mało samochodów, ale mało ludzi w ogóle, zwłaszcza poza centrum.

      A brak firanek w oknach wynika ponoć z tego, że po pierwsze, Szwedzi nie mają nic do ukrycia, a po drugie, że chcą nałapać do mieszkania jak najwięcej światła ;) Stąd też takie ich zamiłowanie do świec (w naszym pokoju mieliśmy cały ich zapas), no i lampki w oknach, które ponoć dodatkowo wywodzą się z tradycji ułatwiania żeglarzom powrotu do domu.

      Usuń
    2. Też zastanawiałam się nad tymi lampkami w oknach. Dzięki za info:)

      Usuń
  6. Zakochałam się w Malmo :P i to przez Ciebie :) rower, zieleń, bezpieczeństwo i spokojne miasto - raj dla mnie :)) Napiszesz dwa słowa więcej o cenach i jakości wody z kranu :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Woda z kranu oczywiście nadaje się do picia! :) My mieliśmy ze sobą bidon i przez cały pobyt nie kupiliśmy ani jednego napoju w butelce. Dodatkowo w knajpach na dzień dobry dostaje się zawsze karafkę kranówki.

      Co do cen, to jest zdecydowanie drożej niż w Polsce. Danie główne w knajpie ok. 200 SEK, czyli 80 zł, danie lunchowe albo pizza ok. 140 SEK, czyli 56 zł. My byliśmy w tej komfortowej sytuacji, że za nasze wizyty w knajpach płaciło miasto, więc nie musieliśmy się o to martwić, ale gdybyśmy jechali na własną rękę, to zdecydowanie dobrą opcją jest pokój z kuchnią, w której można ogarniać samemu budżetowe śniadanka i kolacje ;)

      Usuń
  7. Zawsze podziwiam Twoje relacje, za to, że tyle jesteś w stanie wycisnąć z jednego miejsca i przedstawić każde miejsce tak, że aż chce się pakować walizkę teraz natychmiast. Ten wpis w moich oczach jeszcze bardziej udowodnił mi, że jesteś w tym świetna, bo w Malmo byłam i naprawdę nie jest warte zobaczenia jeśli do wyboru masz inne miejsca w okolicy, a też lubię zwiedzanie w stylu "sit and chill with locals" niż "10 zabytków w godzinę". Brawo za ten wpis, naprawdę dobra robota :) ale Malmo nie polecam. "Brak przebodźcowania" to idealnie eufemistycznie określenie ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Hahaha, dzięki? :D Ula z Adamant Wanderer napisała mi na Instagramie, że moje relacje z podróży powalają entuzjazmem, i rzeczywiście, gdzie bym nie pojechała, zawsze się jaram :D Może to dlatego, że ogólnie mało podróżuję, więc każdy wyjazd to dla mnie ogromna atrakcja? Może przez ten brak doświadczenia łatwiej się zachwycam? Nie wiem :D Ale fakt, jeszcze nie zdarzyło mi się, żebym gdzieś pojechała i po powrocie stwierdziła, że "było do dupy" :D

      Usuń
    2. Hahaha. Mam dokładnie tak samo i ostatnio zaczęłam się zastanawiać dlaczego zawsze wracam taka zachwycona. Moje relacje są zawsze przeochowane. Chyba muszę na siłę znaleźć jakiś mankament żeby brzmieć bardziej rzetelnie..

      Usuń
    3. "Przeochowane" - idealne określenie! :D

      Usuń
  8. Miętowy składak to jest absolutnie coś, czym chciałabym jeździć na uczelnię, gdybym nie mieszkała w centrum ruchliwego i brudnego miasta. A biuściasty wazon jest jedną z najbardziej rażących estetycznie rzeczy, jakie widziałam, mimo że nie jest brzydki.
    Jestem ciekawa, czy gdyby dłużej pomieszkać w Malmo, to czy cieszył by mnie spokój tego miasta, czy by brakowało mi trochę polskiej brzydoty i mnogości bodźców.

    OdpowiedzUsuń
  9. "Okazało się, że - wbrew wszystkim kołczingowym hasełkom - wystarczy nic nie robić, a marzenia same się spełniają :D"
    You made my day, uwielbiam Cię :-) :-) :-)

    OdpowiedzUsuń
  10. Szwedzi, jak ich znam- o ile oczywiście byłaś w weekend- uciekają z miast do domków nad morzem/jeziorem. Nawet Sztokholm latem wydaje się pusty w weekendy, tylko turyści na Gamla Stan się tłoczą. Miałam okazję kilka dni w takim wakacyjnym domku spędzić - super, mała wysepka bez ulic, sklepów, cisza i spokój. Domek miał tylko dwa minusy - prysznic na zewnątrz (w 10 stopniach kąpiel to challenge) i wychodek.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Byliśmy od piątku do poniedziałku, więc może faktycznie coś jest na rzeczy.

      Usuń
  11. Hej! Ja i do uczelnianej i do normalnej biblioteki chodzę normalnie. Tzn nie muszę mieć karty zeby wejsc.

    OdpowiedzUsuń
  12. Właśnie wróciłam ze Sztokholmu i bardzo wiele wrażeń się powiela. Jestem zachwycona, trochę jakbym czytała siebie:) dzięki za info o urlopach rodzicielskich. Też wpadli mi w oczy tatusiowie z wózkami, ale ludzie mówią że przesadzam. Teraz już wiem że nie:) i widziałam te kołnierze u rowerzystów i nie miałam pojęcia, że to takie cudo. Zazdroszcze, miasto płacili, a knajpy. My trochę glodowalismy przez ceny;) Kolejne będzie Malmo!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak! Szwedzcy tatusiowie dorobili się nawet swojej nazwy: "latte papas" :D Bo kawusia, wózeczek i na plac zabaw z latoroślami.

      Usuń
  13. O co chodzi ze słoną lukrecją? Ja uwielbiam żelki lukrecjowe, ale jestem raczej w mniejszości. Czy słona lukrecja bardzo się różni od tej zwykłej?

    A tak w ogóle, to świetny tekst, już bym pakowała walizki, gdyby nie to, że to Skandynawia i pewnie pobyt kosztowałby mnie 5 pensji :D Byliśmy kiedyś w Oslo, polecam szczerze, ale miasto dość drogie. My mieszkaliśmy u przyjaciół, więc spory koszt nam odpadł. Ale miasto również niczego sobie. Bardzo miło wspominam samych Norwegów, w Polsce ludzie się tak do mnie nie uśmiechają ;) A mówi się, że Skandynawowie są tacy zimni.

    Beata

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tu nie chodzi o taką zwykłą lukrecję (której też nie lubię, ale jest do przeżycia). To jakiś skandynawski specjał, megasłony (jak dla mnie sama sól praktycznie). Podlinkowałam w tekście do Wikipedii: "Chlorek amonu nadaje lukrecji cierpkiego, słonego smaku i powoduje wrażenie opisywane jako utrata czucia na języku lub niemal piekące uczucie".

      Usuń
  14. Hej, jak najlepiej dostać się do Mälmo? Po Twojej relacji i zdaniu "idealne miasto dla introwertyków i osób nielubiących przeładowania bodźców" chętnie bym się wybrała.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. My lecieliśmy samolotem. Można też autokarem, ale jedzie się 22 godziny, więc jeśli ma się chorobę lokomocyjną, to zdecydowanie nie najlepiej ;)

      Usuń
    2. Hej, najlepiej jest poleciec do Kopenhagi i przejechać do Malmo pociągiem. Z Kastrup pociągi jezdza bardzo często. Zreszta fajnie jest połączyć zwiedzanie i Kopenhagi i Malmo.

      Usuń
  15. Trafiłaś z tą chorobą jak w mordę strzelił :) dziękuję za info. Pewnie będę polować.

    OdpowiedzUsuń
  16. Nie mam insta więc piszę tu.. hoja to najbardziej śmierdzący kwiat jak zakwitnie, jest słodkawy i boli od niego głowa.

    OdpowiedzUsuń
  17. Jestem dopiero w połowie czytania posta, ale jak przeczytałam, jak to miasto jest Eko to o mało nie padłam! I ta spokojna jazda na rowerze!!! Wooow! Z całego serca żałuję, że będąc rok temu w Danii i m.in. w jej stolicy nie dowiedziałam również Malmo! Kurczę. Bardzo chciałabym tam kiedyś pojechać. Teraz lecę czytać dalej. Pozdrawiam, 🌿🌿🌿 PS. Ten blog jest świetny!!!

    OdpowiedzUsuń
  18. Bardzo ciekawie napisane. Fajny artykuł.

    OdpowiedzUsuń

Dzięki za komentarz :)
* Uwaga: Na blogu działa SPAMOWSTRZYMYWACZ. Spam = linki do sklepów, Allegro, zaproszenia do odwiedzenia bloga itp. (jeśli podpiszecie się "Krysia" i podlinkujecie swój nick do sklepu z dachówkami / kosmetykami / karmą dla kota, to nadal jest to spam).