Sztywniara na gorącym dachu

Dzisiaj po raz pierwszy w historii bloga zdjęcia z mojego rodzinnego Sztywniarowa. Fotografowała moja Siostra, śmiechem zanosili się Rodzicie ("SESJĘ dziewczyny robią, hahahaha!"), a przez ulicę całe zdarzenie obserwował Sąsiad Ciekawski. W takich warunkach foty nie mogą się nie udać.

A co na fotach? Ze starości: ukochane buciory oraz dżinsy, które po naszyciu łat awansowały z "nie nadają się do niczego" na "noszę je do wszystkiego". A z nowości: koszulka z gęsią (temat drobiowy ostatnio mnie nie opuszcza - poczekajcie, aż poznacie kurę) oraz skórzana torba-olbrzym projektu Marii Nowińskiej.

Z poprzedniej torby tej projektantki jestem tak zadowolona, że kiedy w kwietniu odezwała się do mnie Magda z Sagana.pl z kolejną propozycją współpracy, wybór był oczywisty. Piękny, turkusowy kolor, moja ulubiona wielkość XXL, niesamowicie miękka skóra, ciekawe wnętrze (cudna podszewka w stokrotki, którą zapomniałam sfotografować)... Po raz kolejny zakochałam się po same ucha. W dodatku torbę można nosić na dwa sposoby: jak na pierwszym zdjęciu (wtedy ma kształt typowej torby na zakupy) albo spiąć boki do środka i nieco zmniejszyć jej gabaryty (drugie zdjęcie). Ja oczywiście zazwyczaj noszę ją w postaci rozłożystej i bardzo wypchanej. Często spotykam się z opinią, że im większą ma się torbę, tym więcej się w niej taszczy niepotrzebnych rzeczy. No nie wiem, ja tam taszczę same potrzebne! I na pewno nie potrafiłabym teraz wrócić do małych torebek. Co by nie mówić, rozmiar jednak MA znaczenie.

koszulka - PanTuNieStal.com 
dżinsy - Levi's Curve ID + łaty własne 
torba - Nowińska (prezent od Sagana.pl)  
buty - Russell & Bromley (targ na Placu Nowym)
bransoletki - Glitter (prezent)